W ramach wymiany między psychoanalitykami Szkoły EPFCL a FPPL, na początku października 2013 r. przyjechał do nas Luis Izcovich, psychiatra i psychoanalityk A.M.E. Szkoły EPFCL. Poprowadził seminaria dotyczące teorii i praktyki psychoanalizy, a 5 października wygłosił wykład w Instytucie Francuskim. W nadesłanym przed wykładem wstępie,  Luis Izcovich napisał:

Być pochwyconym przez lęk. Oto doświadczenie, którego się nie zapomina. Bywa, że samo to doświadczenie skłania do prośby o psychoanalizę. Ale bywa i tak, że lęk jest powodowany przez psychoanalizę. Jak to się dzieje, że afekt, od którego chcemy się uwolnić, jest jednocześnie efektem analizy? Jest to paradoks logiczny. Lacan wyjaśnia go wskazując, że gdy jesteśmy w lęku, mamy pewność.  Tak, ale kto ma pewność? Po tym jak Freud przedstawił nam swoją teorię afektu jako czegoś, co się przemieszcza, Lacan pozwala nam uchwycić, że lęk jest afektem wyjątkowym. W obecnych czasach pośpiechu i „stresu” płynącego z nowoczesności, zajmiemy się lękiem w leczeniu i tym, na jakie inne z niego wyjście możemy mieć nadzieję w psychoanalizie. A jest to wyjście takie, że tam gdzie był lęk, nastanie pragnienie.

Pełen tekst wystąpienia Luisa Izcovicha w tłumaczeniu na język polski Anatola Magdziarza i spisany przez Annę Wojakowską-Skiba jest dostępny po klinkięciu w link: Wyklad_LI