unnamed21 maja 2016 r. paryska Szkoła EPFCL-Francja organizuje spotkanie poświęcone pracy karteli, czyli małych grup samokształceniowych których szczególna forma pracy stanowi podstawowy element lacanowskiej Szkoły. Tytuł spotkania – „Le dispositif de cartel, ce lien inedit”, czyli „Narzędzie kartelu, tej niespotykanej więzi” nawiązuje do planowanego na lipiec Międzynarodowego Spotkania IF-EPFCL, którego tytuł brzmi „Wiązania i rozwiązania według kliniki psychonanalitycznej”.

Oto zapowiedź organizatorów:

Spotkanie Inter-cartels pt.: „Narzędzie kartelu, tej niespotykanej więzi”

21 maja 2016 r. 14:30-18:00, 118 rue d’Assas

„Grupa ukonstytuowana przez wzajemny wybór według aktu założycielskiego, która będzie się nazywać kartelem, przedstawia się za moją zgodą wraz z tytułem pracy, jaką każdy ma w niej wykonać”
(J. Lacan, „Akt założycielski 21 czerwca 1964 r.”)
Zatem to w 1964 roku, począwszy od założenia swojej Szkoły psychoanalizy, proponując kartel jako zasadę zaangażowania i jeden ze sposobów wejścia do jego Szkoły, Lacan wynalazł niespotykaną dotąd modalność więzi między analitykami i nie-analitykami – po to, aby uprzywilejować opracowanie analitycznej wiedzy właściwej każdemu, bez troski o hierarchię, ale także po to, aby zgromadzić doświadczenie wynikające z przejścia do pozycji analityka poprzez jego procedurę passe.
Chcąc przeciwstawić się temu, co było według niego nieodpowiednie w procedurach, jakie funkcjonowały we współczesnych mu stowarzyszeniach psychoanalitycznych, Lacan miał nadzieję, że to wywrotowe narzędzie przyczyni się do tego, aby został rozwiany „gęsty mrok” z jakim kojarzona była passe.
Sprecyzował warunki funkcjonowania tej małej grupy zwanej kartelem, w ten sposób również obalając społeczną funkcję jaką on dotąd posiadał, po to, aby włączyć go w pracę na rzecz dyskursu analitycznego:
„Dla wykonania pracy przyjmiemy zasadę działania podtrzymywanego w małej grupie. Każda z nich (mamy nazwę określającą te grupy) będzie składać się z co najmniej trzech osób, maksymalnie z pięciu, cztery są właściwą miarą. PLUS JEDNA odpowiedzialna [jest] za wybór, dyskusję oraz rezultaty pracy każdego.” (J. Lacan, „Akt założycielski 21 czerwca 1964 r.”)

50 lat później, jak zatem wyglądają funkcja i aktualność owego narzędzia kartelu w naszej szkole psychoanalizy? Co możemy powiedzieć o tych doświadczeniach karteli, które są zawsze jednostkowe? To właśnie będziemy badać i nad tym będziemy dyskutować wychodząc od wykładów:

Isabelle Cholloux na temat „Kartelu i wiedzy”
Sary Rodowicz-Ślusarczyk na temat „Kartelu i realnego”
Colette Soler na temat „Kartelu i więzi szkoły”
Bernarda Nomine na temat „Kartelu i dispositif szkoły”

Sara Rodowicz-Ślusarczyk z Forum Polskiego Pola Lacanowskiego przedstawi w trakcie tego spotkania refleksje wynikające z pracy kartelu o tekstach założycielskich Szkoły psychoanalizy a także echa pracy w kartelu o etyce psychoanalizy.