Ilustracja: Loui Jover – Deconstructing James Joyce


We fragmencie, który będziemy omawiać w sobotę, Colette Soler przechodzi od tego, co bezwzględnie intymne, do tego, co społeczne, widziane z perspektywy udostępnionej przez studia Lacana nad Joycem. Od nieświadomego-mowy-jestestwa, czyli parlêtre, nowej formuły nieświadomego jako wiedzy bez podmiotu – nieświadome mówi za pomocą ciała, głosem symptomu, to, co (analizujący się) podmiot bez końca próbuje wypowiedzieć za pomocą języka, gotowego tylko na pół-prawdy, na niedopowiedzenia – prowadzi nas Soler do więzi społecznej opartej na krasełku.

Człowiek ma ciało, które mówi, ale które także daje się używać – wchodzić w taką relację społeczną, która, z jednej strony, pozwala ciału przetrwać fizycznie, a z drugiej pozwala wytworzyć siebie jako kulę, wizerunek kompletności, dzięki któremu CZŁ.EK może człeczyć się jeden przez drugiego w nieustannej rywalizacji o wyjście z anonimowości.

Aby to zrobić, człek – Narcyz potrzebuje innych. Nie tylko Innego zapewniającego alienujące, wszechobecne spojrzenie jako popęd, ale też innych, ludzkich mas, choćby po to, by biły brawo. We współczesnej cywilizacji spektaklu, żyjącej generowaniem obrazów, Colette Soler wychwytuje działanie symbolicznego bez ojca, symbolicznego Joyce’owskiego, które zapewnia związek z realnym poprzez to, co w obrazie niewidzialne, nie-do-uchwycenia.

Zapraszają prowadzący!

Joanna Szymańska i Marcin Piotrowski

ZAPRASZAMY!

Więcej informacji i zapisy na zajęcia: Joyce – Następstwa

Dołącz do wydarzenia na fb


Kalendarz spotkań FPPL